Voor ons ligt echter een andere crisis die steeds nijpender aan het worden is: de wooncrisis. Allemaal kennen we iemand die naarstig op zoek is naar een betaalbaar huis. Starters worden continue overboden door beleggers of andere kopers met veel meer geld. Een betaalbaar huis lijkt verder dan ooit voor jongeren.
Waar een eigen huis vroeger als sluitstuk van hard werken werd gezien, lijkt het nu de wankele pilaar van onze welvaartstaat.
Ik vind dat zorgelijk. Daarom moeten we alles op alles zetten om te zorgen dat de vrijheid van een eigen en betaalbaar huis weer binnen handbereik komt. Er is helaas niet één knop waar we aan kunnen draaien om te zorgen dat de problemen snel oplossen. We zullen moeten bouwen, transformeren van kantoren en tijdelijke woningen plaatsen om snel mensen te huisvesten.
Tegelijkertijd moeten we ook verder en breder durven kijken om de kansengelijkheid te verbeteren. Jongeren worden nu overboden door andere kopers die gebruik kunnen maken van de ‘jubelton’, de belastingvrije schenking van een ton bij het financieren van een huis. Die maatregel is in de crisis ingevoerd om woningeigenaren te helpen toen hun huis ‘onder water’ stond. Deze maatregel werkt nu dus averechts, en dus moeten we als politiek het lef hebben om dit type maatregelen weer durven af te schaffen.
De huidige wooncrisis vraagt om een stevig antwoord. Niet alleen van de politiek maar ook van het brede middenveld. Makelaars zijn een belangrijke pijler op de woningmarkt. Voor een eerlijke kans op een betaalbare woning is transparantie cruciaal. Daarom ben ik blij dat de makelaarsbranche samen met de minister aan de slag gaat om te werken aan een transparant systeem.